Jednymi z najcenniejszych relikwii, jakie posiada Kościół Katolicki, są te związane z Krzyżem, na którym umarł nasz Mistrz Chrystus Pan. Są one tak cenne, że sam cesarz bizantyjski musiał stoczyć bój z Persami o odzyskanie relikwii Krzyża Zbawienia. 14 września Kościół obchodzi Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, czyli dzień odnalezienia zaginionych relikwii Zbawiciela przez Świętą Helenę.
Był 11 września, Roku Pańskiego 70. Izraelici nie posłuchali Jezusa z Nazaretu i kilkadziesiąt lat wcześniej ukrzyżowali własnego Króla. Nie rozpoznali czasu swego nawiedzenia.
Najważniejszym celem stała się dla nich nie chwała Boża, ale chwała Izraela. Za wszelką cenę chcieli wyzwolić się spod panowania rzymskiego. Od czterech lat trwało powstanie.
Tego dnia padła Jerozolima. Zniszczona, spalona, wyludniona. Według Tacyta zginęło 600 tysięcy ludzi. Imperium Rzymskie w taki sposób ukarało faryzeuszy. Niewinna ofiara naszego Pana odniosła jednak zwycięstwo. Chrześcijaństwo przetrwało i zdobywało kolejne dusze dla Królestwa Niebieskiego.
Zrównanie z ziemią Świętego Miasta i trwające, nasilone represje ze strony Imperium Romanum spowodowały zaginięcie Krzyża, na którym umarł Pan wszelkiego stworzenia. By rozpocząć poszukiwania, musiało minąć ponad 250 lat.
I tak, dopiero Roku Pańskiego 326, zgodnie z legendą, odnalazła go Święta Helena. Owszem, podaje się tutaj kilka różnych dat, niemniej historycy są zgodni co do tego, że miało to miejsce 13 lub 14 września.
Święty Cyryl Jerozolimski odnotowuje w 387, że Krzyż podzielono na małe części i rozesłano po prawie wszystkich kościołach w okolicy.
W 614 na Jerozolimę uderzyli jednak Persowie. Wiedząc, jak ważnym obiektem kultu jest Krzyż naszego Zbawiciela, zabrali go z kościoła Bożego Grobu. Cały świat chrześcijański modlił się o odzyskanie jednej z najcenniejszych relikwii swego Założyciela.
Bizantyjski cesarz Herakliusz, obejmując władzę zastał swe państwo w obliczu wielkiego zagrożenia ze strony Persów, wspierających ich Żydów, Awarów, a także wewnętrznej rewolty Fokasa. Atoli zreformowawszy armię, ruszył w 621 r. z wyprawą wojenną, jako pierwszy cesarz osobiście dowodząc na polu walki. Za zrządzeniem Bożej Opatrzności Awarowie zostali zaatakowani przez Chorwatów, natomiast bizantyjska flota zablokowała przemarsz perskiej armii w kierunku Konstantynopola. W Roku Pańskim 627 doszło do decydującej bitwy pod Niniwą. Herakliusz zawarł pokój, na mocy którego Persowie zwrócili skradzione relikwie Krzyża Świętego. Cesarz powrócił do Jerozolimy, gdzie - według legendy - nie mogąc unieść relikwii Krzyża Zbawienia, zdjął drogocenne szaty i poszedł boso w uroczystej procesji do Bazyliki Bożego Grobu. Grobu, który jest równocześnie świadectwem zwycięskiego Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Źródło: brewiarz.katolik.pl
Nasz Kościół Parafialny nosi zaszczytny tytuł Podwyższenia Krzyża św. Zgodnie z wielowiekową tradycją we wspomnienie wezwania kościoła obchodzi się w parafii Odpust. Odpust parafialny jest doroczną uroczystością rodziny parafialnej związaną ze świętem patronalnym kościoła. Dzień odpustu jest związany z możliwością uzyskania daru duchowego jakim jest odpust zupełny czyli darowanie wszystkich kar doczesnych za popełnione grzechy. Przez grzech bowiem zaciągamy winę wobec Boga i ponosimy karę, która ma pomóc przezwyciężyć zło jaki grzech w nas posiał i wyrządził.. Kościół dając możliwość zyskania w uroczystość odpustową odpust zupełny, wyznacza warunki jakie trzeba spełnić do jego zyskania. Zwyczajne warunki do spowiedź sakramentalna, ( może być w okolicy odpustu, a nie w sam dzień). Komunia święta, wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu oraz odmówienie modlitw: Ojcze nasz, Wierzę… i dowolną modlitwę w intencjach Ojca Świętego.
Uroczystości odpustowej będzie w tym roku przewodniczył ks. Wojciech Lippa Kanclerz Kurii diecezjalnej w Opolu. Mamy w tym dniu też szczególną możliwość ucałowania relikwii Krzyża św.
Zapraszamy do odwiedzenia
galerii zdjęć z naszego odpustu.
